Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 22 października 2010 r (III CZP 76/10) uznał, iżwięź rodzinna jest dobrem osobistym. Za jej zerwanie w skutek śmierci osoby bliskiej wywołanej przestępstwem członkom rodziny należy się zadośćuczynienie pieniężne.

Sąd Najwyższy w odpowiedzi skierowanej na zapytanie prawne przez Sąd II instancji uznał, iż art. 24 § 1 kc nie stanowi samodzielnej podstawy do przyznania zadośćuczynienia pieniężnego, albowiem w przepisie tym ustawodawca wskazał, iż odszkodowania czy też zadośćuczynienia można żądać ”na zasadach przewidzianych w kodeksie”. Dalej ustawodawca materię w zakresie odszkodowania i zadośćuczynienia uregulował w art. 445 kc – uszkodzenie ciała lub rozstroju zdrowia oraz 448 kc naruszenie wszystkich innych dóbr osobistych. W ocenie Sądu Najwyższego do dóbr tych należy także więź rodzinna między najbliższymi, której zerwanie przez śmierć wywołaną bezprawnym działaniem wywołuje dotkliwe skutki.