Sąd Najwyższy (sygn. I CSK 487/08), potwierdził, że jeśli pozwany skorzystał z prawa do potrącenia przed doręczeniem mu nakazu zapłaty, nie obowiązują go wymagania formalne.

Zgodnie z art. 493 § 3 kpc do potrącenia mogą być przedstawione tylko wierzytelności udowodnione dokumentami, o których mowa w art. 485 kpc. Chodzi o dokumenty warunkujące wydanie nakazu zapłaty, takie jak rachunek zaakceptowany przez dłużnika, wezwanie dłużnika do zapłaty z jego pisemnym oświadczeniem o uznaniu długu, weksel, czek.

Jednakże Sąd Najwyższy podzielił pogląd wyrażony w uchwale SN z 13 października 2005 r. (sygn. III CZP 56/05), że przewidziane w art. 493 § 3 k.p.c. udowodnienie wierzytelności dokumentami wskazanymi w art. 485 k.p.c. nie dotyczy sytuacji, w której do potrącenia doszło, zanim pozwanemu został doręczony nakaz zapłaty i pozew.

Natomiast gdy do potrącenia dochodzi już po wydaniu nakazu zapłaty wierzytelność przedstawiona do potrącenia musi zostać precyzyjnie określona, skonkretyzowana, trzeba wskazać, z jakiego tytułu powstała i na jakich opiera się faktach.